singulare tantum
Wielki słownik ortograficzny PWN*
sin•gulare tan•tum (jęz.); sin•gularia tan•tum, sin•gulariów tan•tum
Słownik języka polskiego PWN*
singulare tantum [wym. s-ingulare tantum] «rzeczownik nieużywany w liczbie mnogiej, np. nauczycielstwo, odzież»